ჟურნალში Sky and Telescope გამოქვეყნებული კვლევის თანახმად, 1912 წელს ატლანტიკაში ანომალიურად დიდი რაოდენობით აისბერგების გაჩენის მიზეზი, რომელთაგან ერთ-ერთი «ტიტანიკის» დაღუპვის მიზეზი გახდა, დიდი ალბათობით შეიძლება ყოფილიყო მზის, დედამიწისა და მთვარის განსაკუთრებული ურთიერთმდებარეობა.

კვლევის განმავლობაში ტეხასის უნივერსიტეტის მეცნიერებმა გამოარკვიეს, რომ 1912 წელს ჩვენი მნათობი, პლანეტა და ბუნებრივი თანამგზავრი ერთმანეთთან მიმართებაში ისეთი პოზიციით განლაგდნენ, რომელიც დაახლოებით 1400 წელიწადში ერთხელ მეორდება. ახალი 1912 წლის მესამე დღეს, დედამიწა მზესთან ყველაზე ახლოს (პერიგელიაში) მდებარეობდა, მეორე დღეს, 4 იანვარს, მთვარეს დედამიწაზე ზემოქმედებაში მზე “ეხმარებოდა”. ამასთან დაკავშირებით, დედამიწაზე რეკორდული სიმაღლის მოქცევები დარეგისტრირდა, რომლებიც თავის მხრივ ხელს უწყობდნენ გრენლანდიაში ნაპირთან ახლოს მყოფი ყინულების დანგრევას და დიდი რაოდენობით აისბერგების წარმოქმნას. ერთ-ერთი მოგზაური ყინულოვანი თოში, მეცნიერთა აზრით, ლეგენდარული «ტიტანიკის» ჩაძირვის მიზეზი გახდა.
http://icode.ge/2012/03/11/%E1%83%90%E1%83%98%E1%83%A1%E1%83%91%E1%83%94%E1%83%A0%E1%83%92%E1%83%A1-%E1%83%A2%E1%83%98%E1%83%A2%E1%83%90%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%99%E1%83%98%E1%83%A1-%E1%83%A9%E1%83%90%E1%83%AB/#more-7669